Na weken van chaos, pijn en verdriet, horen we ook steeds weer verhalen van hoop.

Lokale christenen vanuit andere delen van het land, reden met een busje vol naar het aardbevingsgebied. Want na ruim drie weken, is er nog steeds grote nood: behoefte aan kleding, dekens en tenten. In een mum van tijd was het busje leeg. Een oudere vrouw naderde het busje. ‘Deelt u spullen uit aan getroffenen door de aardbeving?’

‘Ja, maar helaas.. we hebben alles wat we bij ons hadden, uitgedeeld.’

Toen wees ze naar een kleurboekje in het vakje van de bijrijdersstoel.

‘Zou ik die misschien mogen hebben?’

Dit eenvoudige kleurboekje, werd een kostbaar verjaardagscadeau voor een meisje dat die dag jarig was. Degenen die de spullen hadden uitgedeeld en bang waren niets meer te hebben voor de oudere vrouw, werden vervolgens uitgenodigd in een tent om de verjaardag van dit meisje mee te vieren.

De Turkse kerk vraagt gebed dat Gods liefde ervaren zal worden door de overlevenden van de aardbeving. Bidt u mee dat God hen steeds kracht, inzicht, creativiteit en wijsheid zal geven om te gaan met de overweldigende nood? En dat Hij krachtig en overvloedig door hen heen zal blijven werken?